Иако Ритих ги опишува и др. конзули во Скопје (Рускиот г. Машков, Српскиот г. Куртовиќ, и.т.н.), особено интересен е описот на Австро -Унгарскиот конзул г. Богумил Пару.
“Во јуни месец 1901 г. ние (јас патував низ Македонија во друштво со В. П.Сватковски) тргнавме од Белград за Ниш и натаму кон турската граница.
П.А. Ритих е Офицер на руската царска армија, син на научникот А.Ф.Ритих и кој снабден со богата литература, на двапати ќе го обиколи Балканот.
Алексанадaр Федорович Ритих познат руски научник – славист, татко на П.А. Ритих и двајцата промотори и почитувачи на посебноста на македонскиот народ.
Рускиот конзул во Битола А.А.Ростковски во перодичното издание на Одделението за етнографија на Императорското руско географско друштво “Жива старина” (том 1, год. 9, од 1899 г.), издава свој прилог за Македонија.
Книгата на Н.Овсјаниј - “Србија и Срби”, издадена 1889 год., иако е вака насловена, има врска и со Македонија.
Ладиженски е штабски капетан на Генералштабот на руската армија неговиот осврт на Македонија е еден од најстарите – 1828 год. со посвета адресирана до гроф Иван Иванович Дибич, генерал и Началник на Главниот штаб на армијата на императорското величие.
Авторите Руси кои следуваат, во своите дела постапуваат поинаку од предходните кои беа воглавно со про-бугарска или про-српска теза.
Овој бивш Руски амбасадор во Црна Гора во 1900 год. во Казан ќе објави брошура за Македонија.
Александар Лвович Погодин историчар-славист со посебно за Полската историја.
Наречен бил Синаит затоа што се замонашил на гората Синајска.
Најстарото дрво во Македонија е платанот (Platanus Orientalis) од Охрид, кај народот попознат и како чинарот
Пострадале за Христа Господа во времето на Јулијан богоотстапникот, а во местото Мероса Фригиска.
На подрачјето на “Алшар” виреат и два вида темјанушки – “виола-алшарика” и “тимус-алшарика”