Протест и сочуства на видни американски граѓани за погромот врз македонскиот народ по Илинденското востание.
25 јуни 1985 год., Стојан Христов на Скопскиот Универзитет.
Стариот џебен саат е единственото што таткото на умирање го остава како спомен за авторот. Автентично и емотивно преку саатот ни се дава пораката за чување на културно ни наследство.
Работејќи по новата ветена земја Македонците се ретчат и закопуваат каде се нашле, дури и во непрегледните прерии на Америка, далеку од родната Македонија. За погребот на татка си раскажувачот вели:
Христов ја дава и Македонската “племенска сплотеност” и разбирање, работејќи во тајфи ширум САД, за што вели:
Опишани се и македонските квартови по градовите на САД . Како и други народности во САД и Македонците се изолираат во посебни улици, гета.
Христов дава и патешествија на Македонци со вродена интелигенција:
Христов, го исмева контењето на некои Македонци во докажувањето кој е поголем “Американец”, иако се на најмизерната скала таму.
Кога подоцна почнува да добива плата и станува роб на фабричката работа тој најпластично го опишува моментот на отчовечување кога вели:
- Објаснувајќи ги емигрантските односи на Македонците со другите – Бугарите, Грците, (дури и Црнците) но и меѓусебно Христов ги дава навредите, надменоста и емоциите.
Јован VI Кантакузин се отцепил од централната власт на Византија прогласувајќи се најпрвин за деспот на областите од Дринполе и јужна Македонија. Заземајќи територии од империјата се раширил уште повеќе.
Нарсес е името на Ерменецот кој од роб стана еден од најголемите и најуспешни војсководци и државници на Византија. Нарсес (472-568, по др. извори 478-573 год) доаѓа на дворот на Јустинијан I како роб, но како миленик на царот, се издига на највисоките дворски должности.
Роден е во Назијанз од татко Елин и мајка христијанка. Пред крштавањето, учел во Атина заедно со Василиј Велики и Јулијан Отстапник.
Голем ревнител и заштитник на Православието.