Протест и сочуства на видни американски граѓани за погромот врз македонскиот народ по Илинденското востание.
25 јуни 1985 год., Стојан Христов на Скопскиот Универзитет.
Стариот џебен саат е единственото што таткото на умирање го остава како спомен за авторот. Автентично и емотивно преку саатот ни се дава пораката за чување на културно ни наследство.
Работејќи по новата ветена земја Македонците се ретчат и закопуваат каде се нашле, дури и во непрегледните прерии на Америка, далеку од родната Македонија. За погребот на татка си раскажувачот вели:
Христов ја дава и Македонската “племенска сплотеност” и разбирање, работејќи во тајфи ширум САД, за што вели:
Опишани се и македонските квартови по градовите на САД . Како и други народности во САД и Македонците се изолираат во посебни улици, гета.
Христов дава и патешествија на Македонци со вродена интелигенција:
Христов, го исмева контењето на некои Македонци во докажувањето кој е поголем “Американец”, иако се на најмизерната скала таму.
Кога подоцна почнува да добива плата и станува роб на фабричката работа тој најпластично го опишува моментот на отчовечување кога вели:
- Објаснувајќи ги емигрантските односи на Македонците со другите – Бугарите, Грците, (дури и Црнците) но и меѓусебно Христов ги дава навредите, надменоста и емоциите.
Сигнализацијата со оган е од најстарите дни на цивилизацијата.
Филип II Македонски се обидувал да го освои градот Визант кој единствен останал неосвоен од него. Една облачна ноќ бил на самиот праг да го освои.
Еден прст од другата дланка на светецот е и во манастирот со неговото име во с. Паралово. Тука го донел пред 20-тина години монахот Михаил кој преку свои луѓе од Цариград издејствувал да се пренесат дел од моштите на Св. Ѓорѓи во Македонија .
Нарсес е името на Ерменецот кој од роб стана еден од најголемите и најуспешни војсководци и државници на Византија. Нарсес (472-568, по др. извори 478-573 год) доаѓа на дворот на Јустинијан I како роб, но како миленик на царот, се издига на највисоките дворски должности.