Во целост денешниот архитектонски изглед на црквата го добила во XIV век, кога исто така е насликана со нов живопис.

Дел од откриените фрески, во припратата потекнуваат од XII век, и истите покажуваат дека помладите зографи, кои дошле стотина години подоцна да ја насликаат црквата, не го уништиле долниот слој на фреско - живописот и во основа ја почитувале старата тематика.

Би набројале само неколку композиции кои навистина го заслужуваат вниманието на научната јавност.

Композицијата “Чудото во Хона” со насликаниот извонреден лик на Архангелот Михаил - сцена која се вбројува меѓу најстарите претстави во ѕидното сликарство на целокупната христијанска уметност.

Покрај насликаните композиции од циклусот на Големите Празници и страдањата Христови би го напоменале новооткриениот лик на патронот и заштитникот на градот Охрид - Свети Климент.

Сликарството во оваа пештерна црква е едно од последните дела на охридската сликарска школа од XIV век. Во основа се задржани содржајните и иконографски рамки на претставите, но сепак се чувствува оддалечување од постарите дела на охридскиот сликарски круг. Насликаните ликови ја губат племенитоста на сликарската материја, ги напуштаат класичните облици, а композициите добиваат особености на растегната народна расприкажаност. Таквиот илустративен однос, од друга страна, го симнува религиозното сиже на фреските од височината на апстрактната богословска ученост и го приближува кон обичните луѓе.

Треба да се напомене дека пештерната црква посветена на Архангел Михаил го продолжила континуитетот на своето живеење од дамнина, па се до скорешно време, а за тоа сведочи и обновениот иконостас со чесниот крст кој потекнува од 1840 година. Крстот е со скромни ликовни вредности, но истиот е значаен поради покомплексното согледување на проучувањето на мијачката уметничка школа од XIX век.