Историски, партизанската војна е праведна и прогресивна но денес истата е честа цел на интересите од Големите сили кои предизвикуваат вакви локални и регионални партизански движења за создавање творби под свој диктат.

Партизанскиот начин на војување низ историјата се применувал во услови на изразита бројна и техничка надмоќност на противникот, се состоел од избегнување на одлучни решавачки битки во најширокото применување на маневри, изненадни напади, препади, заседи, саботажи, диверзии и сл. акции. Со такви активни дејствија со поддршка на народот, и вешто користење на земјиштето, ноќта, атмосферските и други природни услови, партизанските единици остваруваат тактичка надмоќ и над помоќни противнички сили.

Партизанската војна може да се води во услови на делумна или потполна окупација на земјата или под различни режими дури и на автохтона власт, а која е противник на герилците.

Партизанската војна уште од најдлабоката антика

Но партизанската војна историски не е некоја понова војна но засега длабоко во антиката. Според историските податоци, елементи на партизанска војна применувале уште Сумерците во третиот милениум п.н.е кога се бореле против Акадајаците, потоа Египќаните во борбите за ослободување од Хиксите. Војувањето пак на Скитите против Партите во одбраната е изразито партизански. Но за нас како македонски народ е особено важно што и Александар Македонски при својот поход на Азија особено се судрувал со партизанските движења кои му наметнале таков тип на војна. Така македонските трупи се напаѓани од ненадејни и брзи странични удари на локалните племиња при освојувањето на големата Персиска империја( Бактрија, Согдијана и др.) што го отежнувало освојувањето. Но и самите Македонци ќе применуваат активна партизанска војна подоцна кога се под власта на Римјаните. Особен успех при оваа имаат при првото востание на чело со Андриск во 149/148 год. п.н.е кога со брзи удари речиси две години Македонија е неосвоива за Римјаните.