Едно утро Марко ми подрани
из Прилепа Марко, из Варошот
да прошетат Косовска наија;
ушче први петли не пеали,
тој се фрли Шарцу на рамена
и ми тргна по бели друмови;
пo среденоќ из Скопје помина;
дури петли први пропеале,
тој помина Качански клисури;
дури зора утро зазорила,
тој натури Косовска наија;
дури с'лнце утро да изгреет,
тој ми влезе во Косово Поле!
Нишчо Марко среќа не го стрети.
саде стрети Косовска девојка.
Марко нејзе велит: - Добро утро,
добро утро, Косовке вдовице!
-А таја му нему одговори:
Ја не су си Косовка вдовица,
туку су си Косовка девојка.
-Тога рече Марко Кралевиќе:
-Ај ти тебе, Косовке девојке,
ќе те прашам, право да ми кажеш,
шчо ти тебе коси побелеле,
бело лико ти се расипало ?
Али жалиш од рода твојего,
шчо не си се млада оможила ?
-Тога рече Косовка девојка:
-Ја не жаљам од рода мојего,
току имат триесет години,
как ми дошол црна Арапина,
од цара ми свадбина прекупил:
кој ќа јунак млади се оженит,
нему сакат триесет и три минца,
а девојка која ќе се можит,
нејзе сакат триесет минцови.
Мои браќа ми се сиромаси,
ми немает азно да му дает;
затова ми коса побелела,
бело лико ми се расипало!
-Тога барат Марко во пазува,
ми извади триесет минцови,
је и даде Косовке девојке,
Тога рече Марко Кралевиќе:
-Да си сакаш момче спроти себе,
да си сакаш, да си се омажиш
и на Арап свадбина да платиш.
Ќе те прашам, Косовке девојке,
ќе те прашам, право да ми кажеш,
жити рода и твоја крвнина,
жити вера наша православна,
жити име Христос Исусово,
немој мене ти да ме излажеш:
коде му се кулн Арапови?
-Одговори Косовка девојка:
-Кули му се сами познавает,
под Косово в зелени ливаѓе.
Тамо имат белана чадора,
на чадорот од злато јаболко,
това светит како јасно слнце,
оддалеко сами се познават.
-Тога стегна Марко Кралевиќе,
тога стегна своја брза коња.
Го догледа стража Арапова,
го догледа ушче оддалеко,
му говорит црне Арапине:
-Арапине, наши господине,
по друм идет страшен је делија
и страшно ми коња наљутило,
од нози му огон искри летат,
од уста му бели пени паѓет,
од носот му сини пламни бијат,
од очи му секавици пушчат,
и најстрашно ми се променило:
на плешчи му кожув од мечиште,
на глава му калпак од в'лчишче
во уста нешчо црно носит,
како јагне половингодишно.
-Тога рече црна Арапина:
-Ај ви вами, триесет стражари,
вие него убаво причекајте
и оружје од појас земите,
пратите го при мене да доет:
тове ми е младо неженето,
тове идет свадбина да платит
ќе ми дает азно небројано.
-Ушче Арап лафот не дорече,
ми приближи Марко Кралевиќе.
Кога Марко стражари приближи,
а стражари сите избегае,
кој по поле, кој по планина.
Право тргат Арапу на чадор.
Марко нему велит:- Добро утро,
добро утро, наши господине,
господине, Арап од преку-море!
Кажи мене шчо е свадбарина,
да ти плата царска свадбарина,
оту после потов ќа си гледам,
зоре сватове на пот ме чекает.
-Тога рече црна Арапина:
-Хај ги тебе, незнајно делијо,
дали ушче не си се научил?
Ево имат триесет години,
коде седа на рамно Косово:
кој ќа јунак млади се оженит,
нему зема триесет и три минца,
а девојка, која ќе се можит,
нејзе земам триесет минцови;
како тебе најголем јунака,
и шеесет пак не ти се многу!
-Тога барат Марко во пазуви,
ми извади саде три минцови:
-На ти тебе, наши господине,
на ти тебе саде три минцови:
верувај ме, повеќ азно немам.
Кога ќе појдам по убава невеста,
шчо ќе мене дарчок ме даруват,
сиот дарчок тебе ќе поклона.
-Тога рече црна Арапина:
-Ал ме ложиш, ал вистина велиш,
ал со мене шега ќе се биеш ?
-И ми зеде тешка топузина,
ми го удри три четири поти.
Тога рече Марко Кралевиќе:
-Бог те убил, Црна Арапино!
Ал се смееш, ал вистина маваш,
ал од кожувов правот ли го тресеш?
Почекај ме и ја да те удра,
ти да видиш јунак како мават.
-Пак извади Марко Кралевиќе,
ми извади своја топузина.
Кога Марко на Арапин мафна
фала богу, чудо е големо,
сногата му во земи пропадна,
а глава му настрана побегна.
Пак се пушчи по триесет стражари.
двајсет редом сите и истепа,
А троица саде ми остави,
да ми личит три млади телали,
да ми личит низ равно Косово:
-Коде иматјунак за женење,
да си сакат мома спроти него,
да си сакат, да си се оженат!
-Коде имат мома за можење,
да си сакат момче спроти неа,
да си сакат, да си се оможит!
Заплатила Маркова десница,
заплатила сета свадбарина.
|