Форсираната теорија на словенскиот јазик му дава подоцнежен настанок и развој (7-8 век од н.е), но неговата основа е далеку порана. Таа основа е во вековите потоа надоградувана добивајќи се понови и побројни поимања и јазични правила (пат кој го поминува и секој друг јазик). Иако се пронаоѓани и порани докази со овој јазик и развојното соодветно писмо, науката некако тоа го ставала под тепих или со штури и нецелосни објасненија глатко преминувала преку нив. 

Но не сите научници се при тоа така површни, оние кои држат до својата студиозност, реноме и сериозност на основ проучувањата директно ја посочуваат основата и вистината за тоа од каде потекнува овој јазик и каде се се раширил. Така во “The Penguin Atlas of World History” за извориштето на овој јазик се врзува уште Хомеровото епско опевање. Хомер на непристрасен начин пренесува историски случки на тогашни народи, и тоа го прави токму на овој јазик. За ова во споменатиот “The Penguin Atlas of World History” (p.111. Vol.1, by Hermann Kinder and Werner Hilgemann) стои:

“Овој Хомеров МАКЕДОНСКИ ЈАЗИК се зборувал и постепено се развивал во модерен јазик, ширејќи и употребувајќи засебен дијалект од кој подоцна настанал, рускиот, полскиот, хрватскиот, србскиот, чешкиот, словачкиот, бугарскиот и другите јазици, денес познати како словенски јазици, засновани врз МАКЕДОНСКИОТ“

“The Homeric MACEDONIAN SPEAKING LANGUAGE was increasing and gradually evolving into a more modern language, spreding and using a distinctive dialect from wich later came russian, polish, chroatian, slovakian, bulgarian, and other tongues, today they are known as slavic languages, based on the MACEDONIAN”. 

- Значи на недвосмислен начин авторите го разграничуваат т.н.р словенски јазик од да речеме грчкиот на кој наводно Хомер опева според грчката теорија.