Тој ја разбива секоја про-Бугарска акција уште при првиот и чекор. Многу врховистички чети паднаа во заседите. На почетокот, избегнува крвави судири и само ги разоружува, знаејќи дека во нив има и Македонци заблудени од Бугарската пропаганда, како што и самиот на млади години влезе во таква чета. Правеше пресврт во нивната свест, не штедејќи се објаснувајќи со силна убедувачка моќ која се огледа во неговите збориви:

“Ние водиме борба против вас Врховистите, зашто сакате да ја подчините Внатрешната организација и да ја направите оружје на бугарскиот двор. Вие го направивте Џумајското востание и со вашите дејствија и придадовте на Организацијата карактер на едно вештачко движење што се инспирира од вас, од официјална Бугарија, а не од внатрешноста, од самиот народ. Со тоа вие сакате да го дискредитирате независниот карактер на Организацијата, да го уништите нејзиниот престиж и ставањето впечаток дека ние сме оружје на бугарската држава и со тоа му пречите на МАКЕДОНСКИОТ НАРОД. Ете зошто ние се бориме против вас“.

И покрај овие “меки методи“ на Јане, Бугарската монструозна пропаганда не престана, фрла се на “картата“ Македонија, големи средства за оружените акции во кои при намалениот број Македонци, носи се повеќе Бугари.

Бугарија очајно разгорува “бугарска борба“ во Македонија, каква сака светот да види. Но ова значи и крај на фазата бескрвно разоружување и Јане почна на упадите да одговара со сета жестина .

Бугарите ја осетија свирепоста и “вродената жестокост“ (Љ.Милетиќ) на Јане кога е во одбрана на својот македонски народ. Врховизмот и Бугарите крвареа во очај.

Паднаа и најголемите им “корифеи“, Михаил Деев, Иван Гарванов, Борис Сарафов и др. од решителните удари на Сандански. Тие кои смислуваа во Софија, сплетки, заговори, атентати, платија со свои глави.