На крајот им беше познато тврдењето на самите Македонци дека се подеднакво далеку и од Србите и од Бугарите.

Сето  ова ги присилуваше нивните одговорни политички кругови да ги напуштат старите патишта кои ни Србите ни Бугарите не ги доведоа до целта, туку да се обидат до неа со договор за поделба на Македонија .“ 

( Белиќ Александар – “ Срби и Бугари у Балканском савезу и меѓусобном рату “, Београд, 1913, стр. 98 )

 “Ние сме готови на се и ќе влеземе во секаква комбинација, со бога или со ѓаволот, ако притреба да го спречиме решавањето на македонското прашање на штета на нашите животни интереси, без чие задоволување при денешните балкански услови за Србија не може да има живот. “              
( Др. Милован Ѓ.Миловановиќ Претседател на Српската влада по создавањето на “ Српско-Бугарскиот договор “ од 1912 год. )