Ѓорѓи Калајџиев

ЗАПОВЕД

Стиху мој, незауздан,
испружи раце кон Рацина,
ползувај благост од Блажета,
љуби го богот на Богомил,
радувај му се на Радован,
побарај светлост од Светлана,
остри го видот по Видое
и добро владеј го Влада.
Стиху мој, недоквакан,
чуму ти ренѕање пред Ренџов,
не туку ганголи за Ганета,
не му попувај на Поповски,
водата не му ја мати на Матеја
и не фрлај клетви по Клетников.
Слави ги сите сродни души -
раскриленици на зборот,
но биди свој
стиху мој.
Тури им пепел на стегите,
тури им сол на песните,
да не го изедеш калајот