Иако Ритих ги опишува и др. конзули во Скопје (Рускиот г. Машков, Српскиот г. Куртовиќ, и.т.н.), особено интересен е описот на Австро -Унгарскиот конзул г. Богумил Пару.
“Во јуни месец 1901 г. ние (јас патував низ Македонија во друштво со В. П.Сватковски) тргнавме од Белград за Ниш и натаму кон турската граница.
П.А. Ритих е Офицер на руската царска армија, син на научникот А.Ф.Ритих и кој снабден со богата литература, на двапати ќе го обиколи Балканот.
Алексанадaр Федорович Ритих познат руски научник – славист, татко на П.А. Ритих и двајцата промотори и почитувачи на посебноста на македонскиот народ.
Рускиот конзул во Битола А.А.Ростковски во перодичното издание на Одделението за етнографија на Императорското руско географско друштво “Жива старина” (том 1, год. 9, од 1899 г.), издава свој прилог за Македонија.
Книгата на Н.Овсјаниј - “Србија и Срби”, издадена 1889 год., иако е вака насловена, има врска и со Македонија.
Ладиженски е штабски капетан на Генералштабот на руската армија неговиот осврт на Македонија е еден од најстарите – 1828 год. со посвета адресирана до гроф Иван Иванович Дибич, генерал и Началник на Главниот штаб на армијата на императорското величие.
Авторите Руси кои следуваат, во своите дела постапуваат поинаку од предходните кои беа воглавно со про-бугарска или про-српска теза.
Овој бивш Руски амбасадор во Црна Гора во 1900 год. во Казан ќе објави брошура за Македонија.
Александар Лвович Погодин историчар-славист со посебно за Полската историја.
Абодритите се сметаат за словенско племе на средниот тек на реката Дунав од Романска страна (Дакија). За нив стои и записот:
Воените лукавства (eng, ruse, strategem, franc. strategeme, deception, ruse de guerre, ital. Stratagemma, germ. Kriegslist) се збир од активности со кои непријателот се доведува во заблуда за да постапува како што му одговара на противникот.
На преминот од XI кон XII век точно се разграничувало као два засебни света поимот за граница на Христијанството од растечкиот ислам.
Св. Прохор живееше во XI век во Македонија.
Од записите и Хрониките уште од Византиско време но и подоцна на осамените хроничари, монаси, монахињи и др. црковни отци низ средновековна Македонија, меѓу другите поими се јавува и поимот – “Овнов рог” како мерка за време.